Anasayfa
Aşk-ı İlahi 
Aşk; Şiddetli Sevgi, İptilâ, Düşkünlük, Kemâl, Cemâl Ve Müşâkeleden Dolayı Duyulan Aşırı Muhabbettir Ki, Böylesine, Daha Ziyade Mecâzî Aşk Denegelmiştir. Bir De, Cemâli Kemâl Noktasında, Kemâli Cemâl Kutbunda O Ezel Ve Ebed Sultanı'na Karşı Duyulan Kalbî Alâka Ve Muhabbet Vardır Ki, İşte Ona Da Hakikî Aşk Demişlerdir.
'a Karşı Duyulan Bu Derin Muhabbet Veya "Aşk-I Hakîkî" Bizi O'na Ulaştırmak İçin, Yine O'nun Tarafından Bize Armağan Edilmiş Işıktan Bir Kanattır. O'na, Varlığın Esası Olan Nûr'a Ulaşmak İçin Muvakkaten Rûhun Kelebekleşmesi De Denebilir.
Aşk, Varlığın En Esaslı Ve Aynı Zamanda Da En Sırlı Sebebidir;, Zâtının Bilinmesini Sevip İstediğinden Ve Gelecekte Gerçeğe Uyanık Ruhların O'nun Esmâ, Sıfât Ve Zâtına Karşı Duyup İzhâr Edecekleri Derin Alâkadan Ötürü Mükevvenâtı Yaratmıştır.
İnsanlarda Söz Ve Ferman Dinlememe Şeklinde Zuhûr Eden Aşk, Hâlık'ın, Acz Ve Mahlûkata Has Temâyüllerden Münezzehiyetine Ve O'nun İstiğnâ-İ Zâtîsine Muvafık Düşecek Şekilde Öyle Bir Muhabbettir Ki; Hilkat Onun Bağrında Gerçekleşmiş, İnsanlık Onunla Gün Yüzüne Çıkmış, Gönüller Onunla Donanarak Hak'la Münasebetin En Önemli Merkezi Hâline Gelmiştir.
Aşk, Vuslat Kademelerinin Final Noktasıdır; O Noktaya Ulaşan Muhibbin, Atacağı Bir Adım Ya Kalmıştır Veya Kalmamıştır... Hakk'ın İlk Tecellisi, Zât'ının İktizâsından İbaret Olan İşte Bu Muhabbet Üstü Muhabbettir.
Bilâ Kayd Ü Şart, O'na Aşk İsnadından Kaçındığım İçin Bu Tâbiri Bilhassa Kullanıyorum. Bu İlâhî Muhabbete İlim Diyenler De Olmuştur; Çünkü O, Mutlak Ve Münezzeh Olan Zât Âleminin Tecelli İtibarıyla İlk Tenezzülüdür. Bu Tenezzüle; İlminden İbaret Olması İtibarıyla "İlim", Görmek Ve Görünmek Muhabbetinden Ötürü "Aşk-I Münezzeh", Bütün Varlığı İhtivâ Etmesi Zâviyesinden "Levh", Her Şeyin Tafsilatıyla Ele Alınması Noktasından Da "Kalem" Denir Ki,
"Ceberût" Ve "Hakikat-İ Ahmediyye" De Bu Âlemin Bir Başka Unvanıdır. Aşk-I Münezzeh, Hakk'ın Zât'ıyla Alâkalı Bir Sırdır; O'nun Diğer Sıfatları İse, Aşka Muzaf'tır. Bundan Dolayıdır Ki, Aşk Kanatlarıyla Uçanlar, Doğrudan Doğruya Zât'a Ulaşır Ve Hayrete Ererler. Diğerlerinde, Eşyâ Ve Esmâ Berzahlarından Geçme Zarureti Vardır.
İnsanı'a Ulaştıracak Yollar Sayılmayacak Kadar Çoktur.. Tasavvuf Ve Hakikat İlimleri, O Yollarda Yolcuların Zâdı, Zahîresi, Işığı, Rehberi; Tasavvuf Kışlaları Da, Bekleme Salonları, Sonsuza Açılma Limanları Ve Bu Uzun Yolculukla Alâkalı Tâlim Ve Terbiyeyi Derpiş Eden Mekteplerdir.
Mahlûkâtın Solukları Sayısınca Hakk'a Uzanan Bu Vuslat Yollarını İki Ana Tarîka İrcâ Edebiliriz:
1) Hak Yolcusuna Riyâzet; Az Yeme, Az İçme, Az Uyuma, Çok Tefekkürde Bulunma Ve Gereksiz İhtilâttan Sakınma Gibi Disiplinlerin Telkin Edildiği Yol Ki; Bazılarının "Berzahiyye", Bazılarının Da "Sofî Tarîkatları" Dedikleri Tasavvuf Sistemlerinin Çoğu, Bu Esaslar Üzerinde Arşiyelerini İkmâl Edegelmişlerdir.
Bu Yolun Sâliklerinin En Önemli Virdleri, "Esmâ-İ Seb'a" Denilen "Lâ İlâhe İllallah,, Hû, Hak, Hayy, Kayyûm, Kahhâr" Gibi Mübarek İsimlerdir. Bu İsimlerle, Nefsin Yedi Mertebesi Addedilen, "Emmâre, Levvâme, Mülheme, Mutmainne, Râdıye, Mardıyye, Sâfiye Veya Zekiyye" Derecelerinin Kat'edilmesi Hedeflenir. Bazıları Bu İsimlere, "Kâdir, Kaviyy, Cebbâr, Mâlik, Vedûd" Gibi Celâlî İsimleri, Bazıları Da "Ferd, Vâhid, Ehad, Samed" Gibi Cemâlî İsimleri İlâve Ederler.
2) Kitap Ve Sünnet'e İttibâ Üzerinde Hassasiyetle Durulup Evrâd Ü Ezkârın Teşvik Edildiği Yol Ki; Bu Yolda Sülûk Edenler, Her Meselede Sünneti Tâkib Eder Ve Her İşlerini Sünnetle İrtibatlandırmaya Çalışırlar.
Hususî Birkaç İsm-İ Şerifi Vird Edinme Yerine, Rasûlü'nün İbadet, Duâ, Zikir, Fikir Usûlünü Araştırır Ve 'ı Bütün Esmâsıyla Anarlar. Bu Yolda Yürüyenler Kılı Kırk Yararcasına, Şeriat Ahkâmına Riâyet Etmenin Yanında, Mürşid Ve Rehberlerine De Sımsıkı Bağlanır, Sonra Da Kendilerini Aşk U Cezbenin Gel-Gitlerine Salıverirler.
Zaten Aşk U Cezbe Zuhûr Ettikten Sonra, Onların Gözlerinde Varlık Kendine Bakan Yönleriyle Bütün Bütün Silinir-Gider; Derken Nefis Ve Enaniyet Cihetiyle Yokluğa Ulaşır; Zevken Ve Şuhûden Vahdeti Duymaya Başlarlar Ki, İşte Bu Noktada, Bir Kere Daha Temkinle Yüz Yüze Gelir Ve Sülûklerini Tamamlamış Olurlar.
Bu Yolun En Önemli Esasları; İbadet, Aşk, Cezbe, Zikrullah Ve Sohbettir. Buradaki Zikrullah, Aynı Zamanda Müşterek Mütâlaa, Müzâkere Ve Mübâhaseleri De İhtivâ Eder Ki Sünnet-İ Sahîha Da يَتَدَارَسُونَ بَيْنَهُمْsözüyle[1] Bize Bunu Anlatır.
Gerçek Aşkın Son Sınırlarında Dolaşan Sâlik, Vecd Ü Cezbe Gibi Bazen Kendini Şevk Ve İştiyak Akıntıları İçinde De Bulabilir Ki, O Da Aşkın Ayrı Bir Buudu Sayılır.
اَللَّهُمَّ إِلَى مَا تُحِبُّ وَتَرْضَى وَصَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ الْمُرْتَضَى وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ ذَوِي الْوَفَا
[1] "Aralarında Müzakere Ve Mütalaa Ederler" (Müslim, Zikir 11)
Aşk; Şiddetli Sevgi, İptilâ, Düşkünlük, Kemâl, Cemâl Ve Müşâkeleden Dolayı Duyulan Aşırı Muhabbettir Ki, Böylesine, Daha Ziyade Mecâzî Aşk Denegelmiştir. Bir De, Cemâli Kemâl Noktasında, Kemâli Cemâl Kutbunda O Ezel Ve Ebed Sultanı'na Karşı Duyulan Kalbî Alâka Ve Muhabbet Vardır Ki, İşte Ona Da Hakikî Aşk Demişlerdir.
'a Karşı Duyulan Bu Derin Muhabbet Veya "Aşk-I Hakîkî" Bizi O'na Ulaştırmak İçin, Yine O'nun Tarafından Bize Armağan Edilmiş Işıktan Bir Kanattır. O'na, Varlığın Esası Olan Nûr'a Ulaşmak İçin Muvakkaten Rûhun Kelebekleşmesi De Denebilir.Aşk, Varlığın En Esaslı Ve Aynı Zamanda Da En Sırlı Sebebidir;
, Zâtının Bilinmesini Sevip İstediğinden Ve Gelecekte Gerçeğe Uyanık Ruhların O'nun Esmâ, Sıfât Ve Zâtına Karşı Duyup İzhâr Edecekleri Derin Alâkadan Ötürü Mükevvenâtı Yaratmıştır. İnsanlarda Söz Ve Ferman Dinlememe Şeklinde Zuhûr Eden Aşk, Hâlık'ın, Acz Ve Mahlûkata Has Temâyüllerden Münezzehiyetine Ve O'nun İstiğnâ-İ Zâtîsine Muvafık Düşecek Şekilde Öyle Bir Muhabbettir Ki; Hilkat Onun Bağrında Gerçekleşmiş, İnsanlık Onunla Gün Yüzüne Çıkmış, Gönüller Onunla Donanarak Hak'la Münasebetin En Önemli Merkezi Hâline Gelmiştir.
Aşk, Vuslat Kademelerinin Final Noktasıdır; O Noktaya Ulaşan Muhibbin, Atacağı Bir Adım Ya Kalmıştır Veya Kalmamıştır... Hakk'ın İlk Tecellisi, Zât'ının İktizâsından İbaret Olan İşte Bu Muhabbet Üstü Muhabbettir.
Bilâ Kayd Ü Şart, O'na Aşk İsnadından Kaçındığım İçin Bu Tâbiri Bilhassa Kullanıyorum. Bu İlâhî Muhabbete İlim Diyenler De Olmuştur; Çünkü O, Mutlak Ve Münezzeh Olan Zât Âleminin Tecelli İtibarıyla İlk Tenezzülüdür. Bu Tenezzüle;
İlminden İbaret Olması İtibarıyla "İlim", Görmek Ve Görünmek Muhabbetinden Ötürü "Aşk-I Münezzeh", Bütün Varlığı İhtivâ Etmesi Zâviyesinden "Levh", Her Şeyin Tafsilatıyla Ele Alınması Noktasından Da "Kalem" Denir Ki, "Ceberût" Ve "Hakikat-İ Ahmediyye" De Bu Âlemin Bir Başka Unvanıdır. Aşk-I Münezzeh, Hakk'ın Zât'ıyla Alâkalı Bir Sırdır; O'nun Diğer Sıfatları İse, Aşka Muzaf'tır. Bundan Dolayıdır Ki, Aşk Kanatlarıyla Uçanlar, Doğrudan Doğruya Zât'a Ulaşır Ve Hayrete Ererler. Diğerlerinde, Eşyâ Ve Esmâ Berzahlarından Geçme Zarureti Vardır.
İnsanı
'a Ulaştıracak Yollar Sayılmayacak Kadar Çoktur.. Tasavvuf Ve Hakikat İlimleri, O Yollarda Yolcuların Zâdı, Zahîresi, Işığı, Rehberi; Tasavvuf Kışlaları Da, Bekleme Salonları, Sonsuza Açılma Limanları Ve Bu Uzun Yolculukla Alâkalı Tâlim Ve Terbiyeyi Derpiş Eden Mekteplerdir.Mahlûkâtın Solukları Sayısınca Hakk'a Uzanan Bu Vuslat Yollarını İki Ana Tarîka İrcâ Edebiliriz:
1) Hak Yolcusuna Riyâzet; Az Yeme, Az İçme, Az Uyuma, Çok Tefekkürde Bulunma Ve Gereksiz İhtilâttan Sakınma Gibi Disiplinlerin Telkin Edildiği Yol Ki; Bazılarının "Berzahiyye", Bazılarının Da "Sofî Tarîkatları" Dedikleri Tasavvuf Sistemlerinin Çoğu, Bu Esaslar Üzerinde Arşiyelerini İkmâl Edegelmişlerdir.
Bu Yolun Sâliklerinin En Önemli Virdleri, "Esmâ-İ Seb'a" Denilen "Lâ İlâhe İllallah,
, Hû, Hak, Hayy, Kayyûm, Kahhâr" Gibi Mübarek İsimlerdir. Bu İsimlerle, Nefsin Yedi Mertebesi Addedilen, "Emmâre, Levvâme, Mülheme, Mutmainne, Râdıye, Mardıyye, Sâfiye Veya Zekiyye" Derecelerinin Kat'edilmesi Hedeflenir. Bazıları Bu İsimlere, "Kâdir, Kaviyy, Cebbâr, Mâlik, Vedûd" Gibi Celâlî İsimleri, Bazıları Da "Ferd, Vâhid, Ehad, Samed" Gibi Cemâlî İsimleri İlâve Ederler.2) Kitap Ve Sünnet'e İttibâ Üzerinde Hassasiyetle Durulup Evrâd Ü Ezkârın Teşvik Edildiği Yol Ki; Bu Yolda Sülûk Edenler, Her Meselede Sünneti Tâkib Eder Ve Her İşlerini Sünnetle İrtibatlandırmaya Çalışırlar.
Hususî Birkaç İsm-İ Şerifi Vird Edinme Yerine,
Rasûlü'nün İbadet, Duâ, Zikir, Fikir Usûlünü Araştırır Ve 'ı Bütün Esmâsıyla Anarlar. Bu Yolda Yürüyenler Kılı Kırk Yararcasına, Şeriat Ahkâmına Riâyet Etmenin Yanında, Mürşid Ve Rehberlerine De Sımsıkı Bağlanır, Sonra Da Kendilerini Aşk U Cezbenin Gel-Gitlerine Salıverirler. Zaten Aşk U Cezbe Zuhûr Ettikten Sonra, Onların Gözlerinde Varlık Kendine Bakan Yönleriyle Bütün Bütün Silinir-Gider; Derken Nefis Ve Enaniyet Cihetiyle Yokluğa Ulaşır; Zevken Ve Şuhûden Vahdeti Duymaya Başlarlar Ki, İşte Bu Noktada, Bir Kere Daha Temkinle Yüz Yüze Gelir Ve Sülûklerini Tamamlamış Olurlar.
Bu Yolun En Önemli Esasları; İbadet, Aşk, Cezbe, Zikrullah Ve Sohbettir. Buradaki Zikrullah, Aynı Zamanda Müşterek Mütâlaa, Müzâkere Ve Mübâhaseleri De İhtivâ Eder Ki Sünnet-İ Sahîha Da يَتَدَارَسُونَ بَيْنَهُمْsözüyle[1] Bize Bunu Anlatır.
Gerçek Aşkın Son Sınırlarında Dolaşan Sâlik, Vecd Ü Cezbe Gibi Bazen Kendini Şevk Ve İştiyak Akıntıları İçinde De Bulabilir Ki, O Da Aşkın Ayrı Bir Buudu Sayılır.
اَللَّهُمَّ إِلَى مَا تُحِبُّ وَتَرْضَى وَصَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ الْمُرْتَضَى وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ ذَوِي الْوَفَا
[1] "Aralarında Müzakere Ve Mütalaa Ederler" (Müslim, Zikir 11)